xthug

Siedze przed monitorem, ale katem oka zerkam w noc za oknem. Zerkam nie bez powodu. Wygladam w noc za oknem, bo dzis jest szczegolny dzien - pelnia ksiezyca, a to znaczy, ze jest wiele osob, ktore nie spia zastanawiajac sie nad wlasnym zyciem, czy moze rozmyslaja o innych... Nie spia z jakze prostego powodu. Nie potrafia zasnac... Dziwne doswiadczenie, ale samo w sobie sprawia, ze Ci, ktorzy nie spia maja czas teraz na przemyslenie tego wszystkiego co sie do tej pory stalo. Byc moze to tylko kolejna proba zmierzenia sie ze swoimi wlasnymi nadziejami, ambicjami, proba wmowienia sobie czegos co nie jest prawda...? Byc moze to retrospekcja; spojrzenie w przeszlosc i wyciagniecie z niej wnioskow, umocnienia sie na przyszlosc, na rzecz tego co moze sie zdarzyc za jakis czas lub wychodzenie naprzeciw zyciu... Utwierdzanie sie w postanowieniach, ktore nie tak dawno wyznaczylismy sobie za cel. Z realizacja bywa roznie. Sa te, ktore sprawiaja, ze cichutenko sie usmiechamy sami do siebie, a w glebi duszy cieszymy sie z tego co mamy, ale sa tez takie, ktore sprawiaja, ze odwracamy glowe, pragniemy jak najszybciej zasnac z nadzieja, ze przestaniemy myslec, ze na dzis sie to juz skonczy, ta meczarnia... Pelnia ksiezyca na szczescie nie trwa wiecznie. Szybciej niz zwykle, ale z drugiej strony nadejdzie znowu... Piekna dzisiejsza pelnia... Inna od pozostalych, ale zawsze przyniesie ze soba to samo co pozostale... Cisze.... cisze...

To juz nie pierwszy raz... Znowu notki poszly sie kochac... Ech... Chyba dam sobie z tym spokoj...

Nawet nie mam sil na to by cos wiecej napisac poza tym, ze tak bardzo chce mi sie spac... Nic tylko przysypiam i przysypiam, a nie chce sie obudzic rano i stwierdzic, ze zasnalem w ubraniu... Dlatego wlasnie czmycham do lozka. Nowy dzien juz za pasem. Tego jednego przespac nie moge...

Przyznam sie szczerze, ze ostatnio troche zaniedbalem blog`a, ale to wynika z tego, ze nie wiem co mam w nim pisac. Nie chce pisac o mojej codziennosci, to nie ma sensu. Poza tym zanudzilbym ludzi na smierc. Wole pisac o uczuciach, bo sa one tak bliskie nam wszystkim. Praktycznie kazdy z nas moze sie z nimi identyfikowac, doszukiwac sie podobienstw, starac przyrownywac wlasne zycie emocjonalne do zycia innych ludzi i do konfrontowania swoich doswiadczen i przemyslem z analogicznymi doswiadczeniami innych ludzi. Tak juz mam, ze jak pomysl na notke wpadnie mi do glowy to zdarza sie to zazwyczaj w najmniej odpowiednim miejscu (np: praca) badz tez czasie ( np: jazda samochodem) i nie mam mozliwosci utrwalenia tego co chcialbym napisac. Kiedy juz siade przed monitorem i chce sie zabrac do pisania notki to zastrzelcie mnie, ale na zawolanie nie jestem w stanie z siebie wykrzesac prawie nic. Ide spac... Bo wszystko mnie boli, ale to przywilej starca - 22 letniego ;-P Hehehe....

Dzis notka bedzie nieco wczesniej niz zwykle, ale o charakterze takim samym jak zwykle, czyli nostalgiczno - patetycznym z odrobina smutku. Kto nie chce, niech nie czyta... Nikogo nie zmuszam. Ciezko jest mi rozstac sie z kims kogo naprawde kocham. Mimo tego, iz rozlaka bedzie krotka to ja nie moge sie juz doczekac nastepnego spotkania. Dlaczego jest tak, ze ilekroc jestem z Nia to czas biegnie szybko - niczym pstrykniecie palcami, a gdy jestem sam to ciagnie sie niemilosiernie, odwlekajac tym samym moment zjednoczenia czy tez spotkania jak kto woli. Juz z chwila, w ktorej znika mi z oczu, wole zamknac moje i myslami stac o u Jej boku, obejmowac ja... Calowac... Trwac w chwili, ale jak mam to zrobic gdy chwila nie chce sie zatrzymac...? Ktos pewnie powie, ze to co napisalem jest glupie, bo jak chwila moze trwac... Trwac nie bedzie w rzeczywistosci, ale w sercu i umysle TAK.